Δεκέμβριος 1881: Πραγματοποιήθηκε η πρώτη εργατική απεργία στο Bόλο (και σε ολόκληρη τη Θεσσαλία) από τους εργάτες που κατασκεύαζαν τη σιδηροδρομική γραμμή Bόλου-Λάρισας. Την κατασκευή είχε αναλάβει ιταλική εταιρία, η οποία είχε προσλάβει αρκετούς Ιταλούς εργάτες, μερικοί από τους οποίους ήταν αναρχικοί και σοσιαλιστές και αυτοί, σε συνεννόηση με κάποιους ντόπιους, υποκίνησαν την εν λόγω απεργία. Οι εργασίες διακόπηκαν και άρχισαν ξανά το 1887, αλλά ξέσπασε μια ακόμα απεργία.
Δεκέμβριος 1944: Αμέσως μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” του Γ. Παπανδρέου ανέλαβε την αντιμετώπιση του μεγάλου οικονομικού προβλήματος της χώρας και ταυτόχρονα τη μεθόδευση του αφοπλισμού των ανταρτών (τελεσίγραφο του Άγγλου Διοικητή των συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα Σκόμπι). Επιχειρώντας να διαμαρτυρηθεί για τις εξελίξεις, το Ε.Α.Μ. διοργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στην πλατεία Συντάγματος. Η διαδήλωση είχε μεγάλη συμμετοχή, κατέληξε όμως σε λουτρό αίματος όταν χτυπήθηκε με πυροβολισμούς από το κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης. 28 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 140 τραυματίστηκαν. Την επόμενη μέρα οργανώθηκε γενική απεργία και νέα πορεία από το ΕΑΜ, στην οποία κεντρικό σύνθημα ήταν «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα». Η πορεία αυτή χτυπήθηκε ξανά με πυροβολισμούς, στους οποίους απάντησαν τμήματα του εφεδρικού ΕΛΑΣ που τη συνόδευαν. Η πόλη της Αθήνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, ανάμεσα σε μονάδες του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και στις κυβερνητικές δυνάμεις, ενώ το ίδιο απόγευμα ο στρατηγός Σκόμπι κηρύσσει στρατιωτικό νόμο. Τελικά, τον Ιανουάριο του 1945 δόθηκε τέρμα στις μάχες, μετά από συμφωνία του Ε.Α.Μ. με το βρετανό στρατηγό, και ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αποχώρησε από την Αθήνα, μαζί με χιλιάδες υποστηρικτές του. Επίσης, κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών έδρασε η οργάνωση του ΚΚΕ ΟΠΛΑ, τα μέλη της οποίας δολοφόνησαν μεγάλο αριθμό αντιφρονούντων, μεταξύ των οποίων πολλούς Τροτσκιστές και αναρχικούς.
6 Δεκεμβρίου 2008: Πέφτει νεκρός από σφαίρα του μπάτσου Ε. Κορκονέα, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια. Αμέσως οργισμένος κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα και συγκρούεται με τις αστυνομικές δυνάμεις. Από εκείνο το βράδυ ξεκινά η “εξέγερση του Δεκέμβρη”. Για πάνω από 2 εβδομάδες, οι δρόμοι γεμίζουν από πλήθη εξεγερμένων μαθητών, μεταναστών, φοιτητών, εργαζόμενων και ανέργων που διαμαρτύρονται όχι μόνο για τη δολοφονία του Αλέξη αλλά για την καθημερινή καταπίεση και εκμετάλλευση που βιώνουν. Πραγματοποιούνται μαζικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και δημόσιοι χώροι βρίσκονται υπό κατάληψη σε όλη τη χώρα ως τόποι αντιπληροφόρησης και συνεύρεσης. Μετά το Δεκέμβρη του 2008 τίποτα δεν είναι ίδιο. Νέα μέρη αντίστασης δημιουργήθηκαν, άνθρωποι ριζοσπαστικοποιήθηκαν, συντροφικές σχέσεις καλλιεργήθηκαν με κοινό στόχο την ολική αλλαγή αυτού του συστήματος.
23 Δεκεμβρίου 2008: Οι τραμπούκοι των αφεντικών επιτέθηκαν με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα προκαλώντας της σοβαρά προβλήματα υγείας και αναγκάζοντάς την να παραμείνει για αρκετούς μήνες στο νοσοκομείο. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία, εργαζόταν ως καθαρίστρια στην εργολαβική εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ και είναι γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ). Η εξέγερση του Δεκέμβρη δημιούργησε μια μεγάλη κινηματική δυναμική που στράφηκε άμεσα στο συγκεκριμένο γεγονός. Με μαζικές πορείες, συνελεύσεις αλληλεγγύης και με άλλες δράσεις, αλληλέγγυοι έδειξαν την οργή τους σε αυτήν τη δολοφονική επίθεση των αφεντικών και εναντιώθηκαν στο καθεστώς επισφαλών εργασιακών σχέσεων που υφίσταται τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Μετά από 2 χρόνια, στις 21/9/2010 σταματά η περιφρούρηση της Κ. Κούνεβα από την αστυνομία και η υπόθεσή της μπαίνει στο αρχείο αφήνοντας τους δολοφόνους ελεύθερους με τη βοήθεια της επιδεικτικής συγκάλυψης των μπάτσων.