Λέγεται ότι εντός του 2010 μέσω του Έβρου καταγράφηκε μία από τις μεγαλύτερες εισροές “παράνομων” μεταναστών στην ιστορία της ΕΕ, με περισσότερους από 31.000 μετανάστες να έχουν περάσει τα σύνορα με την τουρκία, μόνο στο διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου, καταρρίπτοντας τα προηγούμενα πανευρωπαϊκά ρεκόρ εισόδου σε ευρωπαϊκό έδαφος που καταγράφηκαν το 2006. Μετά από την τοποθέτηση μονάδας ταχείας επέμβασης 175 συνοριοφυλάκων της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Φύλαξης των Συνόρων (FRONTEX) στον Έβρο, η ελληνική κυβέρνηση προχωράει στη δημιουργία ενός φράκτη 12,5 χλμ. στην περιοχή των χερσαίων συνόρων, με διακηρυγμένο σκοπό την αποτροπή της “παράνομης” εισόδου των 350 μεταναστών περίπου, που εισέρχονται ημερησίως στην ελλάδα και στη συνέχεια στην Ε.Ε. Η κατασκευή ενός τέτοιου φράκτη – τείχους ρατσισμού και εξαθλίωσης, αποτελεί μια ακόμα πράξη βαρβαρότητας και παραβίασης ανθρωπίνων ελευθεριών, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το τεράστιας έκτασης και βάθους, κοινωνικο-οικονομικό φαινόμενο της μετανάστευσης από τρίτες χώρες προς την Ε.Ε. δια μέσου της ελλάδας.
Λίγα λόγια για τη Frontex
H Frontex “υπηρετεί” από το 2005, έτος ίδρυσης της, τη φύλαξη των συνόρων της Ευρώπης. Με τη συνθήκη του Σένγκεν, καταργήθηκαν τα σύνορα μεταξύ των περισσότερων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης και έτσι ανατέθηκε στη νέα αυτή αρχή η φύλαξη 42.672 χιλιομέτρων των εξωτερικών θαλάσσιων συνόρων και 8.826 χιλιομέτρων των χερσαίων συνόρων. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Frontex η ευθύνη της είναι “η εξασφάλιση ότι τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ παραμένουν διαπερατά και αποτελεσματικά για τους καλόπιστους ταξιδιώτες ενώ είναι ένα αποτελεσματικό εμπόδιο για το διασυνοριακό έγκλημα“… Με απλή συνεπαγωγή καταλαβαίνουμε ότι για τη Frontex ο κάθε μετανάστης που σκοτώνεται στα ευρωπαϊκά σύνορα εκπροσωπεί το “διασυνοριακό έγκλημα”…
Συνέπειες του τείχους
Στην ουσία, η Ευρώπη μετατρέπεται σταδιακά σε ένα φρούριο. Από το 1993 μέχρι και τον Ιούνιο του 2010, πάνω από 13.824 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, στην προσπάθεια τους να περάσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα. Όσο πιο προστατευμένα είναι τα τείχη της Ευρώπης, τόσο περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, προσπαθώντας να εισέλθουν “παράνομα” στα εδάφη της, και τόσο πιο κερδοφόρα μαφιόζικη μπίζνα γίνεται η διακίνηση ανθρώπων. Με την απόφαση του υπουργείου “προστασίας του Πολίτη”, λοιπόν, να διευκολύνει το έργο της Frontex, τοποθετώντας συρματοπλέγματα-τείχη στον Έβρο, το μόνο που καταφέρνει είναι να αυξήσει την μετανάστευση δια της θαλάσσιας οδού, κάτι που σημαίνει περισσότερους θανάτους από εμβολισμούς πλοίων, λόγω κακοκαιρίας κτλ.
Παράλληλα, καταργείται de facto το δικαίωμα αίτησης ασύλου για τους πολιτικούς πρόσφυγες. Αν κάποιος δεν μπορεί καν να περάσει τα σύνορα, αποκλείεται εκ των προτέρων η οποιαδήποτε πιθανότητα να ικανοποιεί τις διεθνείς συνθήκες του καθεστώτος προστασίας που προβλέπονται. Ας φανταστούμε μόνο τι σημαίνει αυτό για τους Ιρανούς αντιπολιτευόμενους που αντιμετωπίζουν τις θανατικές ποινές της θεοκρατικής δικτατορίας.
Από την άλλη πλευρά, με την κατασκευή αυτού του τείχους, η κυβέρνηση καταφέρνει να χαϊδέψει τα αυτιά των συντηρητικών πολιτικών ακροατηρίων και ταυτόχρονα να κάνει ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της στρατιωτικοποίησης της αστυνόμευσης και της εσωτερικής «ασφάλειας». Από τη στρατοχωροφυλακή της Frontex που επιτηρεί τα σύνορα έως τους οπλισμένους με πολεμικά όπλα αστυνομικούς που έχουν καταλάβει το κέντρο της Αθήνας, και από το συναγερμό των στρατιωτικών μονάδων κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη έως την εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων του στρατού για την καταστολή διαδηλώσεων, η παραδοσιακή απόσταση που στους “καιρούς της δημοκρατίας” χωρίζει την αστυνομία από το στρατό μοιάζει να καλύπτεται με ταχύ ρυθμό.
Οι μετανάστες είναι ένα κομμάτι μόνο…
Το μεταναστευτικό δεν είναι φαινόμενο που οφείλεται σε ”ειδικές συνθήκες” αλλά δομικό στοιχείο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Αναλύοντάς το, βλέπουμε ότι ο στόχος του παγκόσμιου κεφαλαίου είναι απλός. Τεράστιες μάζες φτηνού εργατικού δυναμικού, χωρίς μόνιμες σχέσεις εργασίας, σε μια συνεχή κατάσταση κινητικότητας και παρανομίας: από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις πόλεις και τη μαύρη εργασία, στα πογκρόμ και τις απελάσεις, επανείσοδος και πάλι από την αρχή. Σε ένα ματωμένο κύκλο, το κεφάλαιο τρομοκρατεί ακόμα περισσότερο, στο όνομα της «ασφάλειας», διαιρεί τους καταπιεσμένους με το μαστίγιο του φόβου και το καρότο της «εθνικής ενότητας», συρρικνώνει τις ελευθερίες και τις ζωές ντόπιων και μη, εργαζομένων.
Το ν’ αντισταθούμε, λοιπόν, σ’ ένα καθεστώς εξαίρεσης είναι αυτονόητο. Το να εξεγερθούμε μαζί με τους μετανάστες για την πλήρη ελευθερία μας, χωρίς αφεντικά και κράτη να παίζουν σκάκι με τις ζωές μας είναι αναγκαίο…
Το Σάββατο 29/1/2011 πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες, από αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες και άτομα στην Ηγουμενίτσα. Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί ένας πραγματικός πόλεμος εναντίων των μεταναστών που συγκεντρώνονται στην περιοχή στην προσπάθεια τους να φύγουν προς την ευρώπη. Τα περιστατικά δε στερούνται βαρβαρότητας, με τους οπκε να τους καταστρέφουν τους καταυλισμούς, τους λιμενόμπατσους να έχουν δολοφονήσει ένα κούρδο χτυπώντας τους το κεφάλι στο κράσπεδο και τους ντόπιους κυνηγούς να εκπαιδεύουν τα σκυλιά τους πάνω τους. Με τελευταίο γεγονός τον πυροβολισμό μεταναστών κοντά στο λιμάνι από τον οδηγό άγνωστου αυτοκινήτου.