Η εντατικοποίηση του εκπαιδευτικού προγράμματος, η στείρα γνώση που παρέχει το σχολείο και η πίεση του ανταγωνισμού που προάγεται μέσα από αυτό είναι μερικές από τις αιτίες των κινητοποιήσεων των μαθητών. Σε εποχές κρίσης και απογοήτευσης οι μαθητές διακρίνοντας ένα βάναυσο παρόν κι ένα δυσοίωνο μέλλον προχώρησαν σε μαζικές καταλήψεις. Αφήνοντας πίσω τον ατομικισμό και την παθητικότητα, αποφάσισαν να συσπειρωθούν για άλλη μια φορά τον Οκτώβρη, όχι μόνο για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση στην παιδεία αλλά και να εκδηλώσουν μία άρνηση στην καταπιεστική καθημερινότητα, να ξεφύγουν από μία ρουτίνα κενή νοημάτων και να δημιουργήσουν μία κοινότητα αγώνα, ένα τόπο συνάντησης στον οποίο έχουν την δυνατότητα να αυτοοργανωθούν και να αναδομήσουν μια πραγματικότητα έξω από νόρμες, στερεότυπα και ”πρέπει”.
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Υπουργείο Παιδείας, Εισαγγελείς και Αστυνομία έβαλαν μπροστά τις επαίσχυντες μεθόδους τους προκειμένου να καταστείλουν τις καταλήψεις των μαθητών, φοβούμενοι για ένα νέο κύμα αναταραχών. Προφανώς δε μας εκπλήσσουν οι πρακτικές τους καθώς μόνο καινούριες δεν είναι. Στις κινητοποιήσεις ενάντια στην ”μεταρρύθμιση Αρσένη” εκατοντάδες μαθητές πέρασαν από τις δικαστικές αίθουσες εξαιτίας της ενεργοποίησης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (μίας διάταξης που πέρασε σε νόμο του Υπ. Παιδείας το ’99 και αναφέρεται σε παράτυπες διαδικασίες λήψης μαθητικών αποφάσεων).
Σε παρόμοιο κλήμα, τον Οκτώβρη το Υπ. Παιδείας κοινοποίησε στους διευθυντές των σχολείων μία εγκύκλιο, κατά την οποία οι τελευταίοι υποχρεούνται σε περίπτωση κατάληψης να ενημερώσουν εγγράφως το Γραφείο Εκπαίδευσης, το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και τους γονείς των καταληψιών. Επίσης διευκρινίζει πως οι γονείς θα φέρονται ως υπεύθυνοι για τυχόν φθορές στο σχολικό χώρο και θα πρέπει να τις από καταστήσουν, δεδομένου ότι οι μαθητές είναι ανήλικοι.
Ταυτόχρονα με ανακοίνωση της η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών ζητά διεξαγωγή προκαταρκτικής έρευνας στα υπό κατάληψη σχολεία. Η προκαταρκτική έρευνα ξεκινά με ένα μαραθώνιο κλήσεων διευθυντών και καθηγητών στα αστυνομικά τμήματα. Η αστυνομία ως στρατός κατοχής προσπαθεί να ανακαλύψει αξιόποινες πράξεις και να σχηματίσει δικογραφίες παροτρύνοντας διευθυντές και καθηγητές να καταθέσουν καταστροφές και να δώσουν ονόματα μαθητών που πρωτοστατούν στις καταλήψεις (σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα επιτυγχάνεται με τη βοήθεια ρουφιάνων διευθυντών).
Δε γελιόμαστε φυσικά για τους λόγους όλης αυτής της επιχείρησης εκφοβισμού. Δεν είναι η διακοπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας που ενόχλησε αφού ούτως ή άλλως πολλά σχολεία δε λειτουργούν κανονικά λόγω έλλειψης εκπαιδευτικού προσωπικού, αλλά η άρνηση στην υποταγή και ο φόβος για τους επερχόμενους αγώνες.