13 Φεβρουαρίου 1973, Αθήνα
Γίνεται διαδήλωση μέσα στο Πολυτεχνείο και η χούντα παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, δίνοντας εντολή στην αστυνομία να επέμβει. 11 φοιτητές συλλαμβάνονται και παραπέμπονται σε δίκη. Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, στις 21 Φεβρουαρίου, περίπου τρεις με τέσσερις χιλιάδες φοιτητές της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατέλαβαν το κτίριο της σχολής στο κέντρο της Αθήνας επί της οδού Σόλωνος, ζητώντας ανάκληση του νόμου 1347 που επέβαλε την στράτευση «αντιδραστικών νέων», καθώς 88 συμφοιτητές τους είχαν ήδη στρατολογηθεί με τη βία. Η αστυνομία έλαβε εντολή να επέμβει και πολλοί φοιτητές σε γύρω δρόμους υπέστησαν αστυνομική βία, χωρίς όμως τελικά να παραβιαστεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Τα γεγονότα στη Νομική αναφέρονται συχνά ως προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
13 Φεβρουαρίου 2010, Γερμανία
Η παραδοσιακή ”πένθιμη πορεία” των περίπου 6.000 νεοναζί στη Δρέσδη, απετράπη για πρώτη φορά στα χρονικά από 12.000 αντιφασίστες/τριες διαδηλωτές, οι οποίοι/ες στήνοντας οδοφράγματα εμπόδισαν την είσοδο τους στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Οι νοσταλγοί του Χίτλερ συγκεντρώνονται κάθε χρόνο με αφορμή τον βομβαρδισμό της πόλης από τους Συμμάχους το 1945, που είχε σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.
21 Φεβρουαρίου 1848
Δημοσιεύεται για πρώτη φορά, λίγες ημέρες πριν την Φεβρουριανή Επανάσταση του 1848 στο Παρίσι, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Κάρλ Μάρξ και Φρίντριχ Ένγκελς. Θεωρείται ως ένα θεωρητικό κείμενο για την καπιταλιστική και την σοσιαλιστική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα και οδηγός για δράση, οδηγός για την προλεταριακή επανάσταση που θα ανατρέψει την κυριαρχία της αστικής τάξης και θα εγκαθιδρύσει μια αταξική κοινωνία.
22 Φεβρουάριου 1848, Παρίσι
Ξεσπά η λεγόμενη ”Φεβρουαριανή Επανάσταση” στη Γαλλία, που οδήγησε στην κατάργηση της βασιλείας και στην εγκαθίδρυση της B’ Γαλλικής Δημοκρατίας. Η οικονομική πιστωτική κρίση που έπληξε την Ευρώπη το 1846 καθώς και ο έντονα συντηρητικός χαρακτήρας του καθεστώτος του Λουδοβίκου Φιλίππου άρχισε σιγά – σιγά να προκαλεί δυσφορία και δυσαρέσκεια στην γαλλική κοινωνία, η οποία μεταξύ άλλων επιζητούσε και μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα. Συγκεκριμένα, ένα από τα βασικά αιτήματα ήταν η επέκταση του δικαιώματος της ψήφου (μόνο για τους άνδρες φυσικά!). Οι παραπάνω εξελίξεις, σε συνδυασμό με την διάχυση στη γαλλική κοινωνία των σοσιαλιστικών ιδεών, οδήγησαν σε εξέγερση, η οποία αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο το έναυσμα για τις επαναστάσεις που ακολούθησαν στην Ευρώπη.
27 Φεβρουαρίου 1979, Αγγλία
Τελείωσε ο βαρύς βρετανικός απεργιακός «χειμώνας της δυσαρέσκειας» («Winter of Discontent»). Πρόκειται για 9μηνη απεργιακή περίοδο, την σημαντικότερη στην ιστορία του βρετανικού εργατικού κινήματος από το 1926. Ο αριθμός των απεργών και των απεργιών ξεπέρασε κάθε μεταπολεμικό προηγούμενο και οι εργαζόμενοι κατάφεραν μία σειρά από νίκες καθώς και την πτώση της κυβέρνησης των εργατικών. Ο τότε πρωθυπουργός Κάλαχαν έλεγε ότι η κυβέρνησή του έπεσε εξαιτίας των «ανυπάκουων και άπληστων συνδικάτων». Τον επόμενο μήνα οι εργατικοί θα χάσουν τις εκλογές και η Θάτσερ αναλαμβάνει τη ριζική ανασυγκρότηση του βρετανικού καπιταλισμού.
Φεβρουάριος 1917, Αγ. Πετρούπολη, Ρωσία
Βρισκόμαστε προς το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου, ο κόσμος έχει βιώσει τη φρίκη του πολέμου και μετρά θύματα σε επταψήφιους αριθμούς.
Τον Φλεβάρη του 1917 ξεσπούν στην πρωτεύουσα της Ρωσίας μαζικές απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις. Ο κόσμος κατεβαίνει αποφασισμένος στους δρόμους εξελίσσοντας τις διαδηλώσεις σε οργανωμένο επαναστατικό κίνημα. Εξάλλου, οι μνήμες των σοβιέτ του 1905 είναι πρόσφατες. Παράλληλα εκδηλώνονται ανταρσίες σε διάφορους στρατώνες. Ο τσάρος ανησυχεί γνωρίζοντας ότι τα στρατεύματα δεν πρόκειται να ανοίξουν πυρ στα πλήθη.
Δημιουργείται σχετικά γρήγορα ένα σοβιέτ από εκπροσώπους εργατών και στρατιωτών, τα στρατεύματα έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση.
Στις 15 Μαρτίου ο τσάρος Νικόλαος Β’ παραιτείται από τον θρόνο, ενώ ο διάδοχός του δούκας Μιχαήλ δεν δέχεται τις ευθύνες. Η χιλιετής ρώσικη μοναρχία φτάνει στο τέλος της.
Προσωρινά ανέλαβε πρωθυπουργός ο πρίγκιπας Λβοφ, ο οποίος αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης διακήρυξε ότι θα συνέχιζε την ένοπλη σύγκρουση με τη Γερμανία μέχρι την τελική νίκη της Ρωσίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και ότι θα εφάρμοζε φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμα μεταπολεμικά. Οι υποσχέσεις αυτές δεν ικανοποίησαν το λαό, που ανέμενε ριζικές αλλαγές μέσα στις κακουχίες του πολέμου, της πείνας και της εξαθλίωσης. Η προλεταριακή επανάσταση είχε γίνει κοινή συνείδηση και μια αστική φιλελεύθερη δημοκρατία φαινόταν τόσο ξεπερασμένη το 1917, όσο επί τσαρισμού η συνταγματική μοναρχία.
Λίγο αργότερα οι στρατιώτες εκδίδουν ανακοίνωση με την οποία δηλώνουν ότι αρνούνται να υπακούσουν στους “πρώην” αξιωματικούς τους και ότι δεν θα δεχόταν πια παρά μονό τις διαταγές που θα προερχόταν από το σοβιέτ.
Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών δεν υπήρχε πόλη που να μην είχε αποκτήσει την δική της επαναστατική διοίκηση (σοβιέτ ή επιτροπή). Στις 22 Μαρτίου είχαν σχηματισθεί 77 σοβιέτ πόλεων, σοβιέτ των αγροτών, των στρατιωτών και επαναστατικές επιτροπές κάθε είδους.
Μέσα στον Μάρτιο φυλακίστηκε η αυτοκρατορική οικογένεια (η οποία τον Ιούλιο του 1918 εκτελέστηκε), καταργήθηκε η θανατική ποινή, σταμάτησαν τα πογκρόμ κατά των εβραίων και χορηγήθηκε το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις γυναίκες. Οι βάσεις για την επανάσταση τον Οκτώβρη του 1917 έχουν μπει.